Przede wszystkim decyzje zostały podjęte na szczególnej podstawie prawnej – tzn. art. 10a dyrektywy 90/684/EWG – zatwierdzającej wyjątkowo duże kwoty pomocy; jednocześnie Rada wyznaczyła bardzo krótki termin pomocy (do dnia 31 grudnia 1993 r.).

Po wydaniu przez Komisję decyzji o zastrzeżeń w dniu 25 lipca 2001 r. władze niemieckie rozpoczęły pomocy.

Agencja płatnicza, po otrzymaniu powiadomienia organizacji międzybranżowej dotyczącego kwoty pomocy, jaka ma być wypłacona członkom-producentom, musi konieczne weryfikacje i pomoc.

Mimo iż raty kapitału założycielskiego faktycznie nie były wpłacane co roku, zgodnie z pierwotnym założeniem, AGVO miała nadal prawo wymagać od swojego udziałowca pozostałej kwoty kapitału założycielskiego.

Władze belgijskie sugerują, że ostatecznie Miasto postanowiło udzielić bezpłatnych gwarancji dla kredytów zamiast kolejne roczne raty kapitału założycielskiego.

Komisja zwraca uwagę, że ponieważ ETVA odmówił HSY pożyczki, stocznia nigdy nie otrzymała żadnych środków finansowych na podstawie umowy pożyczki.

Dlatego też odmowa pożyczki nie może służyć jako przykład postępowania ETVA w czasie, gdy pozostawał on pod kontrolą państwa.

W tych okolicznościach ETVA prawdopodobnie wyraził zgodę na podpisanie tej umowy, jednak zawarł w niej postanowienia umożliwiające mu odmowę wypłaty pożyczki, gdy HSY wystąpi z takim wnioskiem.

Co więcej, odmowa ETVA wypłaty pożyczki, gdy bank ten zorientował się, że płatność pomocy inwestycyjnej została „zamrożona” ze względów proceduralnych i że wypłata pomocy nie była pewna, świadczy o tym, że ETVA działał w taki sposób, w jaki postąpiłby każdy inny bank.

Komisja podkreśla, że ten argument, władze greckie nie wzięły pod uwagę, że w czasie, gdy ETVA odmówił pożyczki, znajdował się on już pod kontrolą Piraeus Bank, a nie państwa.

Bank wiedział, że ma możliwość odmowy pożyczki.

Dlatego też, gdy ETVA podpisywał umowę w dniu 31 maja 2002 r., był już w stanie odmówić pożyczki.

Suma ta została wypłacona w latach 2000–2002 firmom ubezpieczeniowym, które emerytury.

Po upływie terminu instytucja ta niezwłocznie zaległe kwoty zainteresowanemu.

Nasuwa się pytanie, dlaczego ETVA w dniu 31 maja 2002 r. podpisał umowę pożyczki, skoro nie miał zamiaru HSY wynikającej z niej kwoty.

Należy zatem odzyskać pomoc określoną powyżej za okres od dnia pożyczek na rzecz HSY do dnia ich spłaty.

Ponadto okres od na rzecz HSY pożyczki objętej gwarancją do końca okresu obowiązywania gwarancji państwowej należy odzyskać pomoc stanowiącą różnicę między stopą referencyjną dla Grecji, powiększoną o 600 punktów bazowych, a łącznymi kosztami pożyczki objętej gwarancją (stopą procentową i prowizją za udzielenie gwarancji, zapłaconą przez HSY).

W związku z tym NSCC twierdzi, że spółdzielnie tworzą swój kapitał własny nie członkom udziałów w zyskach.

Władze greckie twierdzą, że pierwsza gwarancja została udzielona w dniu 4 marca 1999 r., a druga w dniu 17 czerwca 1999 r. Zgodnie z pierwszym raportem firmy Deloitte, przedłożonym przez HSY, ich wartość wynosiła odpowiednio 3,26 mln EUR i 3,38 mln EUR. Władze greckie przypominają, że ETVA nie żadnych kwot na podstawie tych gwarancji po unieważnieniu umowy z liniami Strintzis w 2002 r. Dowodzi to, że HSY nie była pożyczkobiorcą obciążonym wysokim ryzykiem niewywiązania się ze zobowiązań.

Powyższa procedura wykorzystywała strategię ekonomiczną polegającą na dywidendy i jej ponownym , a od dywidendy mógł być zaliczony na podatek od dochodów osobistych (Anrechnungsverfahren).